Wat betekent PSD2 voor mijn betaalrekening?

De Nederlandsche Bank legt deze maand in een speciale campagne uit wat PSD2 precies inhoudt.

PSD2 is een nieuwe Europese wet die ons betalingsverkeer gaat vernieuwen.

Het komt erop neer dat je bank meer moet gaan samenwerken met andere financiële bedrijven, zodat jij daar als consument voordeel bij hebt. 

Bank is niet meer de baas

Jouw bank had tot nu toe het alleenrecht op je betaalrekening. Als jij dat wil en denkt dat het nuttig kan zijn, mag je vanaf nu ook andere financiële bedrijven toegang tot of inzicht in je bankrekening geven.

Zodat je bijvoorbeeld makkelijker kunt betalen, dingen sneller kunt regelen of betere informatie krijgt over je betaalgewoonten. 

Wie zijn die andere bedrijven

Dat kunnen in Nederland alleen bedrijven zijn die hier speciale toestemming voor hebben van toezichthouder De Nederlandsche Bank.

Het zullen vooral leveranciers van digitale betaaldiensten zijn, of nieuwe banken die persoonlijke betaalinformatie willen verschaffen. Maar het kunnen ook bekende webwinkels zijn, waar je dan rechtstreeks aan betaalt.

Voorbeelden van bedrijven die al een vergunning hebben zijn de onlinebanken Revolut en Mistertango. Ook Google heeft al groen licht van DNB.

Het gaat altijd alleen om girale betaaldiensten, nooit om contant geld of aandelen.


Wat wordt er precies mogelijk?

Met deze nieuwe wet krijg je als consument meer mogelijkheden met je betaalrekening:

1. Je kunt een betaalinstelling toegang verlenen tot je bankrekening om een betaling te starten en uit te voeren. Hiervoor moet je telkens opnieuw toesteming geven.

2. Je kunt een betaalinstelling toegang verlenen tot je bankrekening voor rekeninginformatie. Hiervoor geef je één keer toestemming voor een periode van 90 dagen.

3. Er komt meer keus uit betaalmethoden aan de kassa en in webshops.

Belangrijk: dit is telkens jouw recht. Je hoeft er helemaal niet aan mee te doen als je dat niet wilt.


Wat bedoelen ze met rekeninginformatie en wat ik heb ik daaraan?

Geef je een betaaldienst inzicht in je betaalrekening, dan kan deze jou bijvoorbeeld een digitaal huishoudboekje aandragen. Hierin zie je hoeveel geld je spendeert aan bijvoorbeeld je auto, de boodschappen, kleding, sport, uitgaan enzovoort.

Of heel simpel: alleen je saldo wordt getoond, maar dan op een andere of betere manier dan je bank dat doet.

Dit is misschien handig als je meer dan één betaalrekening bezit. Zo'n nieuwe betaaldienst kan alles bij elkaar optellen en één overzicht maken, ook als je bij verschillende banken zit. Dat is nu niet mogelijk.

Wat ook handig kan zijn is een overzicht van je inkomen. Dat overzicht zou je vervolgens kunnen gebruiken voor de aanvraag van een hypotheek of een creditcard. En je hypotheekverstrekker is misschien weer geïnteresseerd in je creditcardlimiet.

Zo zijn er allerlei mogelijkheden te bedenken waarbij je dingen veel sneller regelt door toegang te geven tot je betaalgegevens.


Hoe geef ik toestemming?

Voor betalingen wordt telkens eerst je identiteit vastgesteld, net zoals nu. Dus met je pasje, kaartlezer of telefoon én je toegangscode of vingerafdruk. Dezelfde methode waarmee je nu ook al aantoont dat jij de rekeninghouder bent.

Vervolgens krijg je nog een extra code die speciaal wordt aangemaakt voor de betaling. Door deze code te gebruiken geef je toestemming. De code is eenmalig, de betaalinstelling kan niet nogmaals een transactie verrichten zonder nieuwe, aparte toestemming.

Voor rekeninginformatie moet de dienstverlener eenmalig je identiteit vaststellen (weer met pasje/lezer/telefoon, en code of vingerafdruk). Daarna vraagt hij nog eens expliciet om toegang. Dit moet elke 90 dagen opnieuw als je van de dienst gebruik wilt blijven maken.


Waarom is dit ingevoerd?

De bedoeling is dat er vernieuwing ontstaat rond betalingsverkeer en dat banken hiervoor meer moeten gaan concurreren met nieuwe financiële bedrijven. De consument moet daar dan uiteindelijk van kunnen profiteren.

Er worden kort gezegd meer betaaldiensten mogelijk.

Een voorbeeld is iDeal. Dat werkt nu alleen in Nederland, niet elders in Europa. En ook alleen als een webwinkelier erbij aangesloten is. Het zou handig zijn als je veel meer keuze hebt wanneer je een betaling wilt uitvoeren.

Is het veilig?

Volgens de toezichthouders is PSD2 veilig. Zij controleren immers alle betaaldiensten.

Toch kunnen we helaas verwachten dat ook oplichters toestemming aan je gaan vragen. Wil je ellende voorkomen, dan zijn de volgende tips belangrijk.

- Twijfel je aan een bedrijf, geef dan geen toegang.
- Deel nooit je pincode, wachtwoord of identiteitsbewijs.

En mijn privacy?

Hét nadeel van PSD2 is dat je mét je rekeninginformatie ook meer informatie over jezelf prijsgeeft. Geef je een betaaldienst toegang, dan ziet deze betaaldienst ook aan welke organisaties je geld overmaakt of in welk land je bent geweest.

Zelfs als je nooit toestemming zou geven komt er informatie over jou vrij. Maak je geld over naar je buurman en deelt hij zijn rekening, dan sta je toch in een betaaloverzicht. Hier kun je weinig aan doen.

Wil je meer weten over PSD2, kijk dan op de speciale website van De Nederlandsche Bank.


(door Ton Hermans, Bankenvergelijking, 19 maart 2019; Bron: DNB)